Een verhaal over het ambassadeurschap bij de Rudolphstichting
De afgelopen zes jaar is Wolter Kranenburg uit Rotterdam ambassadeur geweest voor de Rudolphstichting. Regelmatig ging hij als vrijwilliger op pad om in kerkdiensten of gemeenteavonden te vertellen over het werk van de Rudolphstichting en over Jeugddorp De Glind. Vanwege gezondheidsredenen moet hij spijtig genoeg stoppen; “Anders was ik gewoon doorgegaan”.
"Ik wilde het verhaal graag uitdragen, want Rudolphstichting ontwikkelt dingen waar je mee verder kan". Oud-ambassadeur Ambassadeur Wolter Kranenburg
Wolter en zijn vrouw Hennie kwamen begin december even gedag zeggen in De Glind. Tijdens dit afscheidsmomentje blikten we terug. Wolter vertelt: “Ik kwam al in 1975 in aanraking met de Rudolphstichting. Ik was toen net diaken geworden in Alphen a/d Rijn. Indertijd was het Jeugddorp nog een verzorgingsgemeenschap waarin de Rudolphstichting de jeugdzorg deed.”
‘Besmet met ‘Rudolph-virus’
“Ik bezocht altijd ledenvergadering, ook toen ik naar Rotterdam verhuisde en daar in de diaconie kwam. Indertijd kwamen er zo’n 80 à 90 diakenen naar de ledenvergaderingen. We wilden weten hoe de Rudolphstichting de kinderen verzorgde. En tijdens deze ledenvergaderingen ben ik ‘besmet’ geraakt met het Rudolph-virus. Wat de Rudolphstichting doet, zich inzetten voor uithuisgeplaatste kinderen, spreekt me enorm aan. Waarom weet ik niet precies, ik heb zelf in mijn jeugd niet met jeugdzorg te maken gehad. Wel heeft mijn zus in onze jonge jeugd een tijdje niet thuis gewoond. Mijn moeder was jong overleden en voor mijn vader was de zorg van de kinderen erg zwaar, zoals je je kunt voorstellen. Misschien zit daar een verband met mijn betrokkenheid bij de zorg voor uithuisgeplaatste kinderen.”
“Er zijn ook nog andere lijntjes met De Glind. Bijvoorbeeld een kennis uit Rotterdam die verhuisde naar De Glind om hier een gezinshuis te beginnen en een bekende uit Alphen a/d Rijn die in het Jeugddorp ging werken.
“In al die jaren heb ik gezien hoe de Rudolphstichting verbeteringen doorvoerde in de jeugdzorg. Ook toen de Rudolphstichting geen directe zorg meer verleende, maar ondersteunend en ontwikkelend werd. De Rudolphstichting zet ontwikkelingen neer waar je mee verder kan. Zoals bijvoorbeeld het Keurmerk voor Gezinshuizen waarmee kwaliteit wordt bevorderd en gemeten.”
Ambassadeurschap: het verhaal uitdragen
“Zes jaar geleden kreeg ik de kans om meer te doen. Ik werd ambassadeur van de Rudolphstichting. Ik volgde een sprekerstraining en ging vervolgens op pad. Mijn vrouw ging vaak met me mee, wel zo gezellig. Ik wilde het verhaal van de Rudolphstichting graag uitdragen. Over het ontstaan honderd jaar geleden tot de veranderingen die hebben geleid tot het Jeugddorp van vandaag; een mix van gezinshuizen en het gewone leven. Ik hield korte presentaties tijdens de kerkdienst en ook langere presentaties tijdens gemeenteavonden. Het is allebei leuk om te doen. Ik vond het niet spannend om op het podium te staan, je houdt een papiertje erbij, je moet en beetje lef hebben. En soms voel je dat er na een lange preek wel ruimte is voor een kwinkslag.
Ik heb het al die jaren met veel plezier gedaan!
Naschrift: het bestuur en de medewerkers van de Rudolphstichting bedanken Wolter Kranenburg heel hartelijk voor zijn gedrevenheid en enthousiaste inzet als ambassadeur de afgelopen jaren!