Kinderen over de toekomst (2): “Ik hoop echt op gelijke mensenrechten”

Rudolphstichting zet zich in voor de toekomst van kinderen en jongeren. Maar hoe kijkt de jeugd daar zelf tegenaan. Wat willen ze worden, en wat is de toestand van Nederland over 20 jaar?
We spreken met kinderen en jongeren die in een gezinshuis in De Glind wonen over het onderwerp toekomst. Nu een jongedame aan het woord die al heel goed weet welke kant ze op wil. Uitgesproken in haar uiterlijk en ‘woke’ waar het maatschappelijke thema’s betreft. Maar er zijn ook nog toekomstzaken die minder strak uitgelijnd staan voor haar. Ook spraken we erover hoe het verleden invloed kan hebben op iemands toekomst.

Kayleigh, vertel eens wat over jezelf, wat doe je graag, hoe oud ben je, hoe kom je de corona door?
“Ik ben eind vorig jaar 18 geworden. Ik ben de jongste van mijn vriendengroep, en eigenlijk zouden we voor mijn verjaardag gaan stappen in Nijmegen, maar dat kan helaas niet want alle horeca was natuurlijk dicht vanwege corona. Superjammer, maar dat ga ik wel inhalen als het weer kan. En ik mocht dus voor het eerst stemmen afgelopen maart.”
“Ik lees graag, ik schilder graag en ik houd van gamen. Tijdens de lockdown heb ik leren haken. Ik ben wel iets meer een binnenmens dan een buitenmens.”
“Momenteel mis ik vooral het gewoon dingen doen met mijn vriendinnen. We houden heel erg van gekkigheid. Bijvoorbeeld bedenken hoe het eruit zou zien als een spin een broek zou dragen. Waar zouden dan de knoop en de rits zitten. Dat soort gekkigheid, gewoon prettig gestoord doen.”

Waar woon je, en met wie.
“Ik woon dus in De Glind, ik ben hier op mijn zevende komen wonen. Ik woon bij Benno en Petra, in hun gezinshuis. Het is een mannenhuishouden, ik groeide op met 3 jongens, ook pleegkinderen. Een van hen is pas op zichzelf gaan wonen en waarschijnlijk komt er binnenkort een nieuwe jongere bij ons wonen; en dan gelukkig een meisje. Dat is toch wel heel leuk.”
“Weet je, ik ben niet zielig ofzo. En zo heel veel anders dan in andere gezinnen is het niet bij ons thuis. Als ik moet uitleggen hoe het zit met mijn vader, moeder, bonusmoeder en pleegouders, dan zeg ik meestal dat ik een samengesteld gezin woon, met mijn pleegouders Benno en Petra.”
“Er zijn misschien best vooroordelen over De Glind, of over opgenomen kinderen. Dat het gekke probleemkinderen zijn die in het dorp wonen. Nou, dat is dus echt niet het geval. En weet je, als ze wel heel gek doen, dan hebben ze daar vaak een hele goede reden voor. Dus daar moet je gewoon niet over oordelen.”

Hoe zie jij je toekomst voor je, wat wil je bijvoorbeeld later worden?
“Ik doe momenteel MBO-verpleegkunde. Ik heb de HAVO gedaan, maar wilde niet meteen door naar het HBO. Ik ben meer van de praktijk. Ik leer nu theorie én praktijk. Het is heel interessant. We leren op dit moment injecteren. Nee joh, dat oefen je niet op je medestudenten, we werken met kunststofmallen en poppen in ziekenhuisbedden. Dit past gewoon bij me, ziektekunde en wonden vind ik gewoon super interessant.”
“Ik heb ook een bijbaantje in de zorg, ik werk een dorp verderop in de ouderenzorg. Leuk om te doen, maar dus niet de kant die ik na mijn studie op zal gaan.”
“Hierna wil ik graag door naar het HBO en dan is mijn einddoel de spoedeisende hulp. Doorleren is toch wel interessant, ben ik achter gekomen. Het is sowieso nodig om op de spoedeisende hulp te kunnen werken. Maar ook als je kijkt naar het geld dat je later gaat verdienen en naar de diepgang van de studie, dan wil ik dit heel graag. Enne…je moet je hele leven nog werken.”
Maar dat is wel een heel volwassen opmerking…
“Ja, die is ook niet helemaal van mezelf, dit zeggen Petra en Benno inderdaad vaak tegen me”, lacht Kayleigh.

Ik zie een meisje dat weet wat ze wil, die slim is en goed kan leren. Je bent een behoorlijke powervrouw! Is zo’n klein, gemoedelijk dorp als De Glind niet een beetje te klein voor jou?
“Ik heb inderdaad veel meer ‘stadse neigingen’. Met De Glind als dorp heb ik niet meer zo veel, het is hier behoorlijk saai voor mij. Dat weet ik ook nog wel goed van toen ik hier kwam wonen. Daarvoor woonde ik bij mijn ouders in Almere aan een drukke weg. Hier in De Glind vond ik het zo verschrikkelijk stil, echt oorverdovend.” “Een andere vroege herinnering aan het dorp, ik denk dat ik het zag op een van mijn eerste dagen, is de grote laan met de kastanjebomen. Dat vond ik als kind dus echt magisch.”

(artikel gaat verder onder de foto)

Ondanks de saaiheid misschien toch iets goeds te noemen?
“Ik heb echt het geluk gehad dat ik lang op één plek woon. Dat ik ergens terecht ben gekomen wat nu echt mijn thuis is. Ik heb daar gewoon ruimte om me te ontwikkelen. Ik heb ook wel kinderen gezien die steeds op een andere plek woonden. Als je veel verhuist, moet je steeds opnieuw wennen en krijg je niet echt de kans om ‘te landen’. Ik gelukkig wel.”

Wat denk je over de toekomst van Nederland. Zeg over 20 jaar…
“Nou, ik mag toch hopen dat Corona dan in ieder geval weg is.”
“Verder hoop ik dat we dan echt gelijke mensenrechten hebben. Geweld tegen vrouwen, tegen Aziaten tegen homo’s en lesbi’s, ik hoop dat we daar vanaf zijn.”
“Ook hoop ik dat we hebben geleerd om slim om te gaan met het hele online leven. Het internet heeft heel goede kanten. Zo heb ik een fijne groep met online vrienden. Ik heb ze nog nooit ontmoet, maar we delen dezelfde interesses en hadden elkaar anders nooit gevonden.
De slechte kant ervan is bijvoorbeeld cyberpesten. Dat heb ik gelukkig zelf niet meegemaakt.”
“Ook hoop ik dat er echt bewustwording komt voor het milieu en het klimaat. Ik probeer zelf mijn steentje hieraan bij te dragen door afval goed te scheiden en denk dat het goed is om minder vlees te eten.”

En jijzelf, hoe ziet een foto van jouw leven over 20 jaar eruit?
Dan is mijn haar denk ik niet meer blauw, maar blond of bruin. En dan woon ik denk ik in Amersfoort. In ieder geval in een kleine stad. Nee, niet in De Glind, dat is echt te klein en te saai. Ik zie mijzelf dan wel wonen in een huis met een klein tuintje.“

En denk je dat je dan kinderen hebt?
Dat weet ik nog niet. Dat is voor mij iets wat echt pas gaat spelen als ik zekerheid zou hebben met een partner. Ik ga er niet bij voorbaat van uit dat ik kinderen wil of krijg. Niet bij voorbaat een huisje, boompje, beestje-idee in mijn hoofd. Dat komt dan inderdaad misschien wel door mijn jeugd. Dat ik wel dingen anders wil doen dan mijn ouders. Pas als het echt zeker kan en goed is, zou je dan na kunnen gaan denken over kinderen.”

Wat wil je voor die tijd nog leren of ontwikkelen?
“Ik wil nog iets beter worden in tevreden zijn. Ik ben best een pleaser. Nu wil ik nog leren dat goed, goed genoeg is.”

Naschrift: Kayleigh, wat een leuke jonge vrouw in de dop ben je. Slim, grappig en ook lief! Heel erg bedankt dat je ons wilde vertellen over jouw toekomstplannen en – dromen.
Wij zien het wel voor ons, jij in een huisje in de stad en een spannende baan in het ziekenhuis!!